Uzyskał licencjat z biologii na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Hajfie. Następnie, w 1991 roku ukończył The Koret School of Veterinary Medicine na Uniwersytecie Hebrajskim, zdobywając tytuł lekarza weterynarii. W latach 1991-1998 był głównym lekarzem weterynarii i Dyrektorem ds. badań i rozwoju w Zemach Ostriches. W 1998 roku dołączył do Abic-Teva i przez 3 lata pracował na stanowisku konsultanta krajowego ds. obsługi klienta, a od 2002 do 2009 roku pełnił funkcję kierownika ds. obsługi klienta i wsparcia technicznego. W 2009 roku przechodzi do korporacji Phibro zajmującej się zdrowiem zwierząt i zostaje dyrektorem globalnym ds. usług technicznych i szczepionek. Dr Udi Ashash ma ponad 25 lat doświadczenia w zwalczaniu chorób drobiu na całym świecie. Od 1991 roku do chwili obecnej prowadzi prywatną praktykę weterynaryjną, pracując jako lekarz na fermach drobiu i indyków w dolinie Jordanu w Izraelu. Dodatkowo prowadzi klinikę weterynaryjną, zajmującą się medycyną i chirurgią małych zwierząt.

Ukończył Francuski Uniwersytet Weterynaryjny w Lyonie w 1992 roku. Swoją edukację uzupełnił specjalnymi szkoleniami z zakresu wirusologii ogólnej, immunologii i patologii ptaków na uniwersytetach w Lyonie i Maisons-Alfort (Paryż). Karierę zawodową rozpoczął w dziedzinie biologii drobiu. Początkowo dołączył do Rhone Merieux (późniejszy Merial, a obecnie jest Boehringer Ingelheim) w Lyonie we Francji. W firmie tej pełnił kilka funkcji od kontroli jakości po sprawy regulacyjne, badania i rozwój. W 2002 roku dołączył do Ceva Sante Animale w Libourne we Francji jako kierownik techniczny ds. szczepionek dla drobiu. Po 4 latach został kierownikiem działu drobiu na obszarze obejmującym Turcję, Bliski Wschód i całą Afrykę. Obecnie sprawuje stanowisko Globalnego Dyrektora Naukowego ds. Szczepionek dla drobiu. Jego obowiązki obejmują dostarczanie wiedzy naukowej w tej dziedzinie, zarządzanie badaniami naukowymi i nawiązywanie kontaktów z globalnymi liderami opinii. Opublikował w międzynarodowych czasopismach naukowych i materiałach kongresowych prace na temat zapobiegania chorobom wirusowym drobiu (m.in. IBD, ND, AI, IB), technik szczepień, jakości kurcząt oraz fizjologii bursy Fabrycjusza. Christophe CAZABAN ma 54 lata, jest żonaty i ma trzech synów. Cieszy się 29-letnim doświadczeniem w obszarze fizjologii i patologii drobiu.

Ukończyła studia magisterskie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 2003 uzyskała stopień doktora, w 2013 stopień doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych, a w 2021 tytuł profesora nauk rolniczych w dyscyplinie weterynaria. Jej działalność naukowa w Zakładzie Chorób Drobiu Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach koncentruje się głównie na wirusowych chorobach drobiu i dotyczy diagnostyki oraz charakterystyki takich patogenów jak IBV i inne koronawirusy, astrowirusy, rotawirusy, parwowirusy, AEV, ILTV, aMPV czy FAdV. Była lub jest kierownikiem lub współwykonawcą w kilku krajowych i międzynarodowych projektach badawczych. W 2015 została nagrodzona przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi odznaką „Zasłużony dla Rolnictwa”. Od wielu lat jest członkiem Światowego Stowarzyszenia Patologów Drobiu (WVPA) i Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych. Od stycznia 2023 pełni rolę Członka Rady Redakcyjnej czasopisma Avian Pathology. Jest autorem lub współautorem szeregu publikacji w prestiżowych czasopismach naukowych oraz doniesień na krajowych i zagranicznych konferencjach.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Tuluzie, Francja (1990 r.). Swoją edukację uzupełniał o studia podyplomowe z mikrobiologii i biotechnologii (Uniwersytet w Tuluzie, 1992), studia z diagnostyki bakteriologicznej (Instytut Pasteura, Paryż 2000) i wirusologii medycznej (Instytut Pasteura, 2006,Paryż) oraz szkolenie z zakresu przeprowadzania eksperymentów na zwierzętach (2011, NIVEAU I IBFA, Uniwersytet Caen). Od 2000 jest aktywny zawodowo, w latach 2000-2004 pracował jako lekarz weterynarii i kierownik laboratorium mikrobiologicznego. Od 2007 roku jest związany z francuska Agencją ds. żywności, środowiska i bezpieczeństwa i higieny pracy, w której to pracuje w Krajowym Laboratorium Referencyjnym (NRL) ds. grypy ptaków (AI) i rzekomego pomoru drobiu (ND). W latach 2015-2020 był kierownikiem krajowego laboratorium referencyjnego (KRL) ds. AI i ND, natomiast od 2020 roku jest kierownikiem KRL w zakresie badań ND. Od 2009 roku bierze czynny udział w projektach badawczych w zakresie identyfikacji, charakterystyki i metod zwalczania grypy ptaków, a badania które prowadzi zostały zwieńczone licznymi publikacjami, w których jest współautorem. Od 2011 jest członkiem komitetu U47A ds. standardów w zakresie zdrowia zwierząt i diagnostyki laboratoryjnej w Francuskim Stowarzyszeniu Normalizacyjnym, jest także uczestnikiem kilku grup eksperckich zajmujących się zbiorową oceną sytuacji nadzwyczajnych, związanych z grypą ptaków we Francji. Od 2016 jest związany z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) jako Ekspert zewnętrzny i członek zespołu badawczego ds. grypy ptaków.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie (1987r.). Odbył szkolenie w obszarze wirusologii w Instytucie im. Roberta Kocha w Berlinie, specjalizując się w lentiwirusach. W latach 1991-1994 przebywał na stażu podoktorskim na Wydziale Genetyki Molekularnej i Biochemii Szkoły Medycznej Uniwersytetu Pittsburskiego zajmując się badaniami nad odpowiedzią immunologiczną koni przeciwko wirusowi anemii zakaźnej koni. Od 1996 do 2001 roku był związany z Instytutem Chorób Drobiu Uniwersytetu Ludwika Maksymiliana w Monachium, specjalizując się w medycynie ptaków i chorobach drobiu. W 2006 roku dołączył do Instytutu Friedricha-Loefflera w Riems (Niemcy) i został kierownikiem OIE, FAO i Krajowego Laboratorium Referencyjnego ds. rzekomego pomoru drobiu (ND). Obecnie jest zastępcą kierownika OIE, FAO i Krajowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków (AI). Jest uznanym specjalistą w zakresie chorób drobiu oraz członkiem European College of Poultry Veterinary Science (ECPVS). Jego główne zainteresowania badawcze obejmują patogenezę AIV i NDV, ze szczególnym uwzględnieniem metod immunoprofilaktyki.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Berlinie (Free University Berlin). Od 2003 r. jest kierownikiem Uniwersyteckiej Kliniki dla Drobiu i Ryb na Uniwersytecie Weterynaryjnym w Wiedniu. Ma liczne zainteresowania naukowe ze szczególnym uwzględnieniem interakcji gospodarz-patogen, opracowywania nowych strategii ochrony zdrowia zwierząt oraz nowych narzędzi diagnostycznych w chorobach drobiu. Jest członkiem wielu towarzystw naukowych i rad redakcyjnych czasopism. Pełnił funkcję dyplomaty założyciela i pierwszego prezesa European College of Poultry Veterinary Science (ECPVS). Opublikował ponad 200 prac naukowych z zakresu chorób zakaźnych i inwazyjnych drobiu, posiada kilka patentów. Jest autorem rozdziałów o zakażeniach adenowirusowych drobiu i histomonozie w „Dieseaes of Poultry”- najważniejszym podręczniku dla specjalistów chorób drobiu. Prof. M. Hess został odznaczony m.in. medalem im. Roberta Frasera Gordona (UK) za wkład w rozwój nauk weterynaryjnych i patologii drobiu (2016) oraz otrzymał najwyższą godność akademicką - Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Panońskiego na Węgrzech (2017).

Studia doktoranckie ukończyła w 2001 roku na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu (Austria). Jej zainteresowania naukowe obejmują choroby zakaźne drobiu. Jest autorką ponad 110 publikacji w recenzowanych czasopismach, rozdziału w książce, o łącznym indeksie cytowań h-index 20. Jest członkiem World Veterinary Poultry Association (WVPA), European College of Poultry Veterinary Science (ECPVS), World Poultry Science Association (WPSA) i Austriackiego Towarzystwa Weterynarii.

Jest magistrem nauk bioinżynieryjnych (Katolicki Uniwersytet, Lueven 1999) i magistrem nauk o zwierzętach laboratoryjnych (Uniwersytet w Gandawie, 2004), stopień doktora nauk weterynaryjnych uzyskał w na Uniwersytecie w Gandawie w 2004 r. badając czynniki środowiskowe w jelitach, które wpływają na inwazję Salmonella. W 2008 roku został mianowany profesorem, a następnie profesorem zwyczajnym w Katedrze Patobiologii, Farmakologii i Medycyny Zoologicznej na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu w Gandawie oraz kierownikiem grupy badawczej zajmującej się tematyką interakcji: gospodarz-bakterie w jelitach. Filip Van Immerseel jest autorem 240 artykułów naukowych w międzynarodowych recenzowanych czasopismach, napisał rozdziały w książkach i zredagował książki na temat Salmonella i Clostridium perfringens. Jest znanym prelegentem na międzynarodowych wydarzeniach, redaktorem czasopisma Avian Pathology, zaangażowany w wiele międzynarodowych sieci współpracy badawczej, posiada kilkanaście patentów i udzielił firmom licencji na wiele rozwiązań w zakresie zdrowia jelit.

Jest absolwentem (1995) Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczej (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) w Lublinie. Bezpośrednio po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w Puławach, najpierw w Zakładzie Anatomii Patologicznej, a następnie w Pracowni Diagnostyki Chorób Wirusowych Drobiu, przemianowanej później na Zakład Diagnostyki Chorób Wirusowych Drobiu. Od 2016 roku jest pracownikiem w Zakładzie Chorób Drobiu. Całe życie zawodowe związał z awiopatologią, swoje zainteresowania naukowe koncentrując głównie na chorobach drobiu, głównie w aspekcie klinicznym i diagnostycznych. Jest autorem i współautorem 317 pozycji piśmiennictwa z zakresu chorób drobiu, w tym 51 publikacji oryginalnych, 94 publikacji przeglądowych oraz 172 doniesień na konferencje i sympozja naukowe. Do swoich głównych osiągnięć naukowych zalicza: opracowanie i wdrożenie do zastosowania nowoczesnych metod diagnostyki chorób drobiu (np.: tripleks PCR do jednoczesnego wykrywania zakażeń wirusowych u drobiu wodnego), badania epidemiologiczne i charakterystyka molekularna szczepów wirusa choroby Mareka oraz szczepów wirusowych izolowanych od drobiu wodnego oraz badania nad występowaniem zakażeń wirusowych u ptaków wolnożyjących. Ponadto zajmuje się badaniami nad nowoczesnymi metodami diagnostyki i immunoprofilaktyki. Jest współautorem rozdziałów w dwóch wydaniach podręcznika „Choroby drobiu”. W 2001 roku uzyskał tytuł specjalisty chorób drobiu oraz ptaków ozdobnych. W latach 2015–2019 był kierownikiem Szkolenia Specjalizacyjnego nr 5 pt. „Choroby Drobiu oraz ptaków ozdobnych” w PIWet-PIB w Puławach. Był także członkiem Komisji Egzaminacyjnej przy Krajowej Komisji ds. Specjalizacji Lekarzy Weterynarii. Za działalność wdrożeniową otrzymał 4 Nagrody Ministra Rolnictwa, a za działalność publikacyjną 9 Nagród Dyrektora Instytutu oraz 7 Nagród PTNW. W 2015 roku otrzymał Nagrodę „Zasłużony dla Rolnictwa”. Dr hab. Wojciech Kozdruń, prof. instytutu jest uznanym specjalistą w swojej dziedzinie. Organizuje szkolenia dla lekarzy IW oraz specjalistów chorób drobiu oraz jest wykładowcą na konferencjach związanych z tematyką drobiarską. Od 2021 roku jest także wykładowcą akademickim na Politechnice Bydgoskiej na kierunku Inspekcja Weterynaryjna w zakresie chorób drobiu, chorób zwalczanych z urzędu, profilaktyki w użytkowaniu drobiu. Dodatkowo, jest ekspertem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości oraz auditorem Polskiego Centrum Akredytacji, ale także członkiem Prezydium i Rady Lubelskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej i Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego.

Lekarz weterynarii, specjalista z zakresu chorób drobiu i ptaków ozdobnych, adiunkt w Katedrze Epizootiologii z Kliniką Ptaków i Zwierząt Egzotycznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Dorobek naukowy dr Kuczkowskiego obejmuje 39 prac oryginalnych w indeksowanych czasopismach polskich i zagranicznych oraz ponad 100 doniesień na krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych. Zainteresowania naukowe obejmują epidemiologię zakażeń bakteryjnych i wirusowych u drobiu, szczególnie wywołanych przez pałeczki Salmonella spp., Escherichia coli oraz Pasteurella multocida, jak również ocenę immunogenności komponentów szczepionek do uodparniania ptaków przeciw zakażeniom Salmonella spp. i Campylobacter spp. Prowadzi wykłady i szkolenia dla lekarzy weterynarii i hodowców drobiu. Od 2009 jest kierownikiem akredytowanego laboratorium weterynaryjnego AGRO-VET we Wrocławiu.

Ukończyła studia magisterskie na kierunku Biotechnologia Akademii Rolniczej we Wrocławiu, a w 2011 roku uzyskała stopień doktora nauk weterynaryjnych w Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Jej działalność w Katedrze Biotechnologii i Mikrobiologii Żywności koncentruje się głównie na bakteriofagach i ich zastosowaniu do zwalczania patogenów bakteryjnych w weterynarii, szczególnie u drobiu. Była lub jest kierownikiem lub współwykonawcą w kilku krajowych i międzynarodowych projektach badawczych związanych z aplikacyjnym zastosowaniem bakteriofagów. Jest autorem lub współautorem szeregu publikacji w prestiżowych czasopismach naukowych oraz doniesień na krajowych i zagranicznych konferencjach.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w 2010 roku i w tym samym czasie rozpoczął studia doktoranckie, które w 2014 roku zakończyły się obroną pracy doktorskiej dotyczącej immunoprofilaktyki TRT w stadach indyków rzeźnych. Od 2014 r. adiunkt w Katedrze Chorób Ptaków, Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, UWM w Olsztynie. W 2017 r. uzyskał tytuł specjalisty z zakresu “Choroby drobiu i ptaków ozdobnych”. W 2022 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego za cykl prac naukowych dotyczących immunoprofilaktyki zakażeń IBV, aMPV i E. coli. Autor lub współautor licznych prac oryginalnych i przeglądowych oraz popularno-naukowych, jak również licznych komunikatów naukowych prezentowanych na krajowych i międzynarodowych konferencjach. Główne zainteresowania naukowe koncentrują się wokół immunologii ptaków w kontekście diagnostyki, immunoprofilaktyki i zapobiegania chorobom zakaźnym kur i indyków.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) w Lublinie. Dotychczasową karierę naukową i zawodową związał z Państwowym Instytutem Weterynaryjnym – Państwowym Instytutem Badawczym w Puławach, gdzie od 2017 roku pełni funkcję kierownika Zakładu Chorób Drobiu i Krajowego Laboratorium Referencyjnego do spraw grypy ptaków (AI) i rzekomego pomoru drobiu (ND). Brał aktywny udział w diagnozowaniu i charakterystyce wirusów pochodzących z ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w Polsce w latach 2006-2024. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z epidemiologią, patogenezą, immunoprofilaktyką oraz oceną ryzyka chorób wirusowych ptaków, w szczególności AI i ND. W swojej karierze zawodowej był kierownikiem kilku projektów Narodowego Centrum Nauki i 1 projektu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz wykonawcą licznych projektów krajowych i międzynarodowych. W latach 2017-2019 członek grupy roboczej EFSA ds. analizy sytuacji epidemiologicznej w zakresie AI na świecie. W latach 2018-2023 członek Rady Sanitarno-Epizootycznej przy Głównym Lekarzu Weterynarii.

Pracuje w Zakładzie Chorób Drobiu Państwowego Instytutu Weterynaryjnego –Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach. Kierownik Centrum Utrzymania Zwierząt Doświadczalnych. Specjalista awiopatolog – specjalizacja „Choroby drobiu i ptaków ozdobnych”, wieloletni wykładowca na studiach specjalizacyjnych dla terenowych lekarzy weterynarii oraz Inspekcji Weterynaryjnej. Członek komisji egzaminacyjnych na specjalizacjach: „Choroby zwierząt nieudomowionych” oraz „Choroby zwierząt laboratoryjnych”, Członek Krajowej Komisji Etycznej.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W 2012 roku uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych a w 2024 roku - doktora habilitowanego w dziedzinie nauk weterynaryjnych, w dyscyplinie weterynaria. W 2017 roku uzyskał tytuł specjalisty z Chorób Drobiu oraz Ptaków Ozdobnych. Naukowo związany z Katedrą Chorób Ptaków rodzimego Wydziału. Wiodącym kierunkiem Jego zainteresowań naukowych jest badanie wpływu czynników zakaźnych i niezakaźnych na układ immunologiczny i mechanizmy obronne u ptaków metodami ELISA, ELISPOT i cytometrii przepływowej. Znaczną część Jego dorobku naukowego stanowią badania nad oddziaływaniem immunomodulującym i terapeutycznym dodatków żywieniowych wykorzystywanych w produkcji drobiarskiej. Jest autorem lub współautorem kilkudziesięciu artykułów naukowych, popularno-naukowych, doniesień na konferencje krajowe i zagraniczne z zakresu szeroko pojętej awiopatologii i immunologii ptaków. Współautor skryptów i podręczników dla studentów, lekarzy weterynarii i producentów drobiu.

Lekarz weterynarii, pracownik naukowy Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego. Jego zainteresowania badawcze, znajdujące odzwierciedlenie w licznych publikacjach naukowych, dotyczą diagnostyki i epidemiologii chorób bakteryjnych zwierząt, w szczególności zoonoz. Szczególnym obszarem prowadzonych przez niego badań jest oporność bakterii na środki przeciwdrobnoustrojowe w podejściu „Jedno Zdrowie”. W latach 2017 – 2024 pełnił funkcję zastępcy kierownika Zakładu Mikrobiologii oraz współtworzył i kierował Zakładem Analiz Omicznych PIWet-PIB. Obecnie odpowiada za działalność krajowych laboratoriów referencyjnych ds. salmonellozy oraz antybiotykooporności. W tym ostatnim obszarze jest ekspertem szeregu międzynarodowych gremiów eksperckich przy EFSA, EMA, KE i FAO/WHO/WOAH/UNEP.

Pracownik Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach od 2003 r., w którym przeszła wszystkie szczeble rozwoju naukowego, uzyskując w 2021 r. tytuł profesora nauk rolniczych w dyscyplinie weterynaria. Obecnie pracuje w Zakładzie Bezpieczeństwa Żywności PIWet-PIB pełniąc funkcję zastępcy kierownika. Prof. Kinga Wieczorek nadzoruje pracę Krajowych Laboratoriów Referencyjnych ds. Campylobacter, Listeria monocytogenes, shigatoksycznych Escherichia coli, Salmonella w żywności, ogólnej liczby drobnoustrojów oraz Enterobacteriaceae. Uczestniczy także w badaniach monitoringowych dotyczących oceny zagrożeń związanych z termotolerancyjnymi Campylobacter oraz werotoksycznymi Escherichia coli (VTEC) obecnymi w tuszach zwierząt rzeźnych, a także oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe u bakterii zoonotycznych. Jest autorem lub współautorem ogółem 58 publikacji znajdujących się w bazie Web of Science, a jej prace były cytowane blisko 2 500 razy przez innych autorów.

W 2017 roku ukończyła Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej na Uniwersytecie w Przyrodniczym w Poznaniu. Po odbyciu staży w Polsce i Irlandii rozpoczęła pracę w gabinecie specjalizującym się w chorobach drobiu na terenie północnego a później wschodniego Mazowsza. We wrześniu 2020 roku dołączyła do zespołu drobiowego firmy Zoetis, od grudnia 2023 roku oficjalne obejmując stanowisko menadżera ds. technicznych drobiowych. Zawodowo największą satysfakcję daje jej praca w zakresie aspektów dotyczących redukcji zużycia antybiotyków i związanej z tym redukcji antybiotykooporności w Polsce i poza jej granicami. W 2023 r. uzyskała tytuł specjalisty z zakresu „Choroby drobiu”. Prywatnie pasjonatka aktywnego pieszego i rowerowego spędzania czasu w górach.

Jest absolwentem Wydziału Biologii i Biotechnologii, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (2006). Stopień doktora nauk weterynaryjnych uzyskał w 2012 roku, doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych w 2015 roku, zaś tytuł profesora nauk rolniczych w dyscyplinie weterynaria w 2020 r. Stopnie i tytuł naukowy uzyskał będąc pracownikiem naukowym Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach (2006-2020). Od 2020 r. – i nadal jest zatrudniony na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych, Instytut Medycyny Weterynaryjnej, gdzie jest kierownikiem Katedry Chorób Zakaźnych, Inwazyjnych i Administracji Weterynaryjnej. Od marca 2024 jest również profesorem w Zakładzie Biochemii PIWET – PIB w Puławach. Jest autorem 90 publikacji oryginalnych z listy JCR, posiada 1273 cytowania, indeks Hirscha: 23. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się głównie wokół chorób zakaźnych zwierząt, w tym drobiu i trzody chlewnej. Wypromował 4 doktorantów. Jest członkiem Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN , od 2016 roku członkiem Panelu ds. Epizoocji ASF w Europie w Europejskim Urzędzie ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w Parmie. Wielokrotnie uczestniczył w spotkaniach Komisji Europejskiej w sprawach związanych z epidemiologią ASF. Kierował projektami finansowanymi z funduszy NCN, brał udział jako lider krajowy w 6 projektach międzynarodowych ze źródeł programu Horyzont 2020, COST Action (SWINOSTCS, Vet-Twin, ICRAD, POC4AIV, IMPAIR). Współpracuje z Międzynarodową Organizacją Zdrowia Zwierząt (OIE) w zakresie koordynacji laboratoriów weterynaryjnych. Wygłosił ponad 40 wykładów naukowych na konferencjach międzynarodowych w Polsce, Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Chile, Chinach, Japonii, Afryce Południowej, Tajlandii i Wietnamie.